اتاق شیشه ای

آدمی وقت دوست داشتن خودش را بهتر میشناسد.
در خلال حسادت ها، خشم ها، خواستن ها...
وقت طلب کردن هر لحظه بی من ت،
 خودم را بهتر میشناسم.

بی تو در این اتاق شیشه ای
وه که چه دور و غریبه مینمایم ...

عمارت

تو
آن عمارت دور از دست.
و من
این مهمان ناخوانده،
تازه رسیده از راه.
می آیم،
چای می نوشم در دنج ایوان،
لم می دهم در کسالت بهارخواب،
و چشم میچرخانم به هر کنج غریب،
تا خو کنم به این عمارت؛
من
این مهمان ناخوانده...

مهسا کوشا- دی ماه 1389

کیستی که من اینگونه به اعتماد
نام خود را با تو میگویم
کلید خانه ام را در دستت میگذارم
نان شادی هایم را با تو قسمت میکنم
به کنارت مینشینم
و بر زانوی تو
اینچنین آرام به خواب میروم
کیستی که من اینگونه به جد
در دیار رویاهای خویش
با تو درنگ میکنم...

دوست داشتن بلدم.

شمردن بلد نیستم
دوست داشتن بلدم
و گاهی شده
یکی را دو بار دست داشته باشم
دو نفر را یکجا
چه کار میشود کرد؟
دوست داشتن بلدم
شمردن بلد نیستم.

آیدین روشن
عاشقانه های آذربایجانی
نشرمشکی